วิธีการเขียนอักษรจีน 喧

喧: 1 大声说话，声音杂乱。 1 พูดเสียงดัง เสียงยุ่งเหยิง 1 大声说话，声音杂乱：～哗。～闹。～嚷。～腾。～嚣。～宾夺主。 1 พูดเสียงดัง เสียงยุ่งเหยิง: ～ฮือฮา。～โหวกเหวก。～ตะโกน。～เดือดดาล。～เสียงดัง。～จัดการเพื่อแย่งชิงหลัก 【本义】:声音大而嘈杂 【ความหมายหลัก】: เสียงดังและยุ่งเหยิง 【造字法】:形声。从口，宣声。“宣”有“宣扬”义，也有表义作用。 【วิธีสร้างตัวอักษร】: ตัวหน้าบอกเสียง มาจาก口 (ปาก) และ宣 (ประกาศ) “宣” มีความหมายว่า “ประกาศ” หรือมีส่วนในการให้ความหมาย 1 同本义 ([En.] noisy) 1 ความหมายเดียวกัน (เสียงดัง) 2 显赫 ([En.] illustrious) 2 โดดเด่น、มีชื่อเสียง 1 《玉篇》：喧，大语也。 1 《Yupian》: 喧 เป็นภาษาที่ใหญ่ 2 陶潜《饮酒》：结庐在人境，而无车马喧。 2 Tao Qian ใน《Yin Jiu》: สร้างที่อยู่ในหมู่บ้าน แต่ไม่มีเสียงรถหรือม้า 3 北周· 庚信《同州还》：上林催猎响，河桥争渡喧。 3 เหอจโจว· เกิงซิน ใน《Tongzhou Huan》: ที่ป่าข้างบนเร่งให้นักล่า เสียงที่สะพานข้ามแม่น้ำพูดคุยกัน. 4 宋· 王安石《金山寺》：夜风一何喧，大舶双橹。 4 สมัยซ่ง· หวังอันสือ ใน《Jinshan Si》: ลมคืนดังขนาดไหน เรือใหญ่ทั้งสองลำ. 5 陆游《喜雨》：蛙蛤徒自喧，蛟龙卧如蛰。 5 ลู่โหยว ใน《Xi Yu》: กบเขียดที่วุ่นวายเอง เหมือนมังกรนอนอยู่เงียบๆ. 又如:喧议(喧闹议论);喧埃(尘世的喧嚷);喧吓(喧哗恐吓);喧卑(喧闹低下);喧哄(喧闹) อีกเหมือน: 喧议 (การพูดคุยเสียงดัง); 喧埃 (เสียงรบกวนจากโลก); 喧吓 (การใช้เสียงดังเพื่อขู่); 喧卑 (ต่ำต้อยเสียงดัง); 喧哄 (การเสียงดัง) 2 显赫 ([En.] illustrious) 2 โดดเด่น、มีชื่อเสียง 1 《礼记》：赫兮喧兮者，威仪也。 1 《Li Ji》: เฮ่อและเสียงดัง เป็นความอ่อนน้อม.