วิธีการเขียนอักษรจีน 朕

朕 我，我的。中国秦始皇时起专用作皇帝自称。 ***ฉัน ของฉัน ใช้เรียกตัวเองโดยจักรพรรดิ ตั้งแต่สมัยฉินซือหวง*** 征兆，迹象。 ***สัญญาณ นัยยะ**** 我，我的。中国秦始皇时起专用作皇帝自称：“～为始皇帝”。 ***ฉัน ของฉัน ใช้เรียกตัวเองโดยจักรพรรดิ ตั้งแต่สมัยฉินซือหวง: “~ เป็นจักรพรรดิแรก”*** 征兆，迹象：～兆。 ***สัญญาณ นัยยะ: ~ สัญญาณ*** 缝隙 ([En.] chink) ***รอยแตก*** 征兆;先兆 ([En.] omen) ***สัญญาณ; สัญญาณล่วงหน้า*** 我。秦以前，不论尊卑，皆自称朕 ([En.] I，my) ***ฉัน ก่อนยุคฉิน ไม่ว่าจะสูงต่ำ ทุกคนเรียกตัวเองว่า 朕*** 皇帝的自称。秦灭六国以后，天子始自称朕 ([En.] the royal “I” (used exclusively by the emperor or king to mean “I”)) ***การเรียกตัวเองของจักรพรรดิ หลังจากที่ฉินทำลายหกประเทศ ลูกหลานของสวรรค์เริ่มเรียกตัวเองว่า 朕*** 缝隙 ([En.] chink) ***รอยแตก*** 征兆;先兆 ([En.] omen) ***สัญญาณ; สัญญาณล่วงหน้า*** 【引】 ***อ้างอิง*** 1 名 ***1 ชื่อ*** 舟之缝理曰朕。 ***การเรียกความแตกในเรือว่า 朕*** 视其朕，欲其直也。 ***ดูที่สัญญาณ มันปรารถนาที่จะตรง*** 征兆;先兆 ([En.] omen) ***สัญญาณ; สัญญาณล่วงหน้า*** 体尽无穷，而游无朕。 ***ร่างกายไม่มีที่สิ้นสุด แต่ไร้ช่วง *** 变化之朕焉。 ***การเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นที่นี่*** 又如:朕兆(征兆;预兆);朕垠(征兆，迹象);朕迹(征兆;痕迹) ***นอกจากนี้: 朕兆 (สัญญาณ; สัญญาณล่วงหน้า); 朕垠 (สัญญาณ, นัยยะ); 朕迹 (สัญญาณ; ร่องรอย)*** 我。秦以前，不论尊卑，皆自称朕 ([En.] I，my) ***ฉัน ก่อนยุคฉิน ไม่ว่าจะสูงต่ำ ทุกคนเรียกตัวเองว่า 朕*** 《说文》：朕，我也。 ***《说文》: 朕 หมายถึง ฉัน*** 《尔雅》：朕，我也。 ***《尔雅》: 朕 หมายถึง ฉัน*** 《书·尧典》：汝能庸命巽朕位。 ***《หนังสือ·เหยาเหียน》: เธอสามารถมีคำสั่งในที่ 朕*** 《诗·大雅·韩奕》：无废朕命。 ***《บทกวี·ใหญ่·ฮันอี้》: ไม่มีการทิ้งคำสั่ง 朕*** 《楚辞·离骚》：朕皇考曰伯庸。 ***《บทกวีแคว้นฉู่·หลี่เสี่ยว》: ข้าคือบิดาแห่งจักรพรรดิ 朕*** 蔡邕《独断》：古者尊卑共称朕。 ***蔡邕 ใน 《เอกะ》: ในสมัยโบราณไม่ว่าจะสูงต่ำเรียกว่า 朕*** 《楚辞·离骚》：回朕车以复路兮，及行迷之未远。 ***《บทกวีแคว้นฉู่·หลี่เสี่ยว》: กลับรถ 朕 เพื่อคืนเส้นทาง รอการหลงทางยังไม่ไกล*** 又如:朕皇考(我的已故父亲的名字) ***นอกจากนี้: 朕皇考 (ชื่อของบิดาผมที่ล่วงลับ)*** 皇帝的自称。秦灭六国以后，天子始自称朕 ([En.] the royal “I” (used exclusively by the emperor or king to mean “I”)) ***การเรียกตัวเองของจักรพรรดิ หลังจากที่ฉินทำลายหกประเทศ ลูกหลานของสวรรค์เริ่มเรียกตัวเองว่า 朕*** 朕位几不保。 ***ตำแหน่ง 朕 แทบไม่มีความมั่นคง*** 朕非约耳。 ***朕 ไม่ใช่ข้อกำหนด*** 又如:朕躬(我，我身。多用于天子自称);朕违(帝王称自己的过错) ***นอกจากนี้: 朕躬 (ฉัน, ตัวของฉัน. มักใช้โดยพระราชาเรียกตัวเอง); 朕违 (จักรพรรดิกล่าวถึงความผิดของตน)***